Herkese Merhabalar
2 çocuk annesiyim . Kızım 5 aylıkken oğluma hamile kaldm ve doğumdan sonra travmalarım gün yüzüne çıktı tek tek . Aşırı sinir , yetersizlik hisse , emzirmek istemiyodum ve kendimden nefret ediyorum.
Sonra yarım bıraktığım psikoloğum aklıma geldi ve hemen kapısını çaldım aslında Dişi enerjimi dengelemem gerekiyodu çünkü hayatta hep rekabet için var gibiydim annelik gibi kutsal şefkat bakım gerektiren bir mecra beni geriyodu ve her terapide avaz avaz kendime geldim denebilir ..
çünkü karşımda dünyada sanki kadının varolma sebebi vardı ve her defasında gel burası çok güvenli mesajı veriyodur . Bizler de çok güçlüyüz Eril dengede kalma dengele diyodu .
Ve yemek yemeyen öfke krizleri geçiren oğlum , kendine dokunulmasından bile nefret eden kızımla gülerek birlikte uyuyakalıyoruz şimdi .. Aslında onlar bendim , benim aynalarımdı onlar ve şimdi aynada çiçeksiz ağaçlarımı kiraz ağaçları olarak görüyorum ..
Kendinizi yalnız hissetmeyin diye yazmak istedim sadece 20 dk da bu kdr çözülemez kabul edemem diye terapi odasında ağlardım ve zamanla hissetmemek mükemmel bi duygu dünya gerçekten yaşanması gereken çiçekli bir alan ..
Psk.Emel Kalınkılıç'a sonsuz teşekkür ve şükranlarımı iletiyorum.
Comments